Վահրամ Սահակյան


Երբ   մի   զինվոր   պատահաբար  բերանից   թռցնում   է,  թե   կռվել,  պայքարել է   պետության  եւ   մարդկանց   համար՝  դա   ինչ-որ  հասկանալի  է   (թեեւ դրա   մասին   պիտի   խոսի  միայն   անհրաժեշտության  դեպքում)։

Բայց   երբ   ինչ-որ   ջեբի   քաղաքական   գործիՉՈՒԿներն   են   անընդհատ նման   բան   վնգստում՝   ուզում   ես   բռնես,   հագցնես   ձուկ   բռնելու закидушк-ի   վրեն   ու   արաքսախառն  շպրտես   Թուրքիա։

Ասա   այ   խոզի   ծնունդ,   մի  հատ  չթռի  կուսակցություն   ես   բացել, 3  հատ միտինգ  ես   արել,  «Ազատ  Հայաստան»,  «Անկախություն»  ու   եսիմինչեր  ես ոռնացել՝   հիմա   դու   իրավունք   ունես   «Ազատության  մարտիկի» կարգավիճակում   ֆռֆռա՞ս,  ծերտ։

Կամ,  ասենք  սովետի  ժամանակ  դիսիդենտ  ես   եղել։  Որ   ի՞նչ,  дальше! Պետությանը,   մարդկանց,   ինձ   օգուտ   ե՞ս   տվել   դրանով։  Սերունդներ  ե՞ս դաստիարակել   քո   այլախոհությամբ։  Չե՞ս   հարմարվել  ռեժիմին՝  ԴԱ ՄԻԱՅՆ   ՔՈ   ԳՈՐԾՆ  Է՝   ուրիշի՞ն  ինչի   ես   խառնում   դրան,  էծ։

Ժողովրդի,  պետության  ու   մարդկանց   համար   եղել  են  ու  կմնան  Ավետիք Իսահակյանը,  Մհեր  Մկրտչյանը,  Խորեն  Աբրահամյանը,  Արտավազդ Փելեշյանը,  Հրանտ  Մաթեւոսյանը  եւ  մյուս  մեծերը։

Դուք  ոնց   հանցավոր   կերպով  ձեր   մոր   արգանդից   պլոկվել-շրխկացել  եք ասֆալտին՝  էնպես   էլ   կսատկեք,   անասուններ…

Բա   էս   անկիրթ,   անտաղանդ, փոքրոգի   մոծակներին  էսքան  շատ   ո՞վ   ծնեց   ու  լցրեց   էս   աշխարհը…  

 Ո՞ւմ   են   պետք  էդ   քաղաքական  զիբիլները…

 Դրանց  պիտի   հազարներով  լցնել  ստադիոնը   ու   վառել  к  чертовой матери!!!!

 

© VS   23 /06/ 2013  Վահրամ   Սահակյան

 

 

 

Escribir comentario

Comentarios: 0